Enjoying the outback

Wat heb ik het naar mn zin hier op het boeren platteland. Nog steeds leer ik elke dag nieuwe dingen die ik op een dag zeker nodig zal hebben. Van de simpelste dingen als stevige knopen maken in touwen/ijzerdraad/etc. tot autobanden vervangen, ik doe het allemaal. Waar ik altijd dacht dat kantoorwerk me prima past, begin ik steeds meer te denken dat het dingen doen me toch ook wel erg goed past. Je ziet daadwerkelijk wat je behaalt, en het geeft me voldoening. Ik leer dingen waarvan ik nooit had gedacht dat ik dat kon, of dat het iets voor mij was. Maar als je open staat voor nieuwe onverwachte dingen, kan je alles leren wat je wilt.
Ik ben ondertussen ook een aantal keer mee geweest met een tripje met de truck. S'ochtends vroeg met zonsopgang schapen inladen en op naar bestemming waar ze weer uitgeladen moeten worden. Je hebt twee verschillende soorten schapen hier, wollen en harige schapen. Arnold zegt dat wollen schapen geen hersens hebben dus dat deze lastiger in en uit te laden zijn. Mn eerste trip ging naar Dubbo, zo'n 900km hier vandaan, waar de eerste lading uitgeladen moest worden. Het was ongeveer 8 uur rijden en kwamen even na zonsondergang aan. De schapen werden uitgeladen bij een salesyard waar ze een dag of twee worden gevoed en daarna verkocht worden. Op maandag is het daar schapendag en dat betekent dat de schapen die dag worden verkocht. Degene die het meeste geld biedt, krijgt de schapen. Helaas was ik zelf niet bij de veiling dus ik weet niet precies hoe dat werkt maar dit vertelde Arnold mij. Het lijkt me grappig een keer mee te maken. Nadat we de schapen hadden uitgeladen konden we daar lekker douchen. Dat was wel nodig. Van te voren was ik al een soort van gewaarschuwd dat het een hele ervaring is om schapen uit te laden. De hele weg naar Dubbo heb ik zitten nadenken waarom dat dan zo'n ervaring zou zijn..eenmaal op de zijkanten van de trailer geklommen om de schapen van buitenaf de trailer uit te jagen begreep ik waarom. De schapen trappen de poep en pies de trailer uit wanneer ze beginnen te rennen, en dat kan dus makkelijk precies op je gezicht terecht komen. Heerlijk. Ook je kleren zitten onder. De douche daarna was dus zeker noodzakelijk en enorm fijn. Daarna was het bedtijd. In de truck is een soort van stapelbed waar we in sliepen. Gelukkig ben ik niet de langste want het bovenste bed was net een kinderbed, maar ik heb heerlijk geslapen. De volgende dag moest de andere lading uitgeladen worden in Yuovel bij een familie, een uurtje rijden van Dubbo. Tot mijn grote verassing kreeg ik daar een baan aangeboden door de moeder. Mocht ik dat deel van het land willen zien moest ik maar een belletje geven. Altijd goed om te onthouden voor misschien wel in mn tweede jaar. Daarna was het tijd om weer terug te keren naar Cunnamulla. Onderweg zijn we nog een enorm grote slang tegengekomen die midden op de weg lag, levend. Gelukkig zaten we veilig in de truck. Rond een uur of 8 s'avonds waren we home sweet home. 
Na een goede nachtrust was het tijd om mn kamer maar is een beetje op te ruimen, de badkamer schoon te maken en dat zette Barbara ook aan het schoonmaken. Zo deden we maar gelijk de grote schoonmaak door het huis. In de middag was er niet zoveel te doen dus ben ik een boek gaan lezen. Ook wel eens lekker. Op de boerderij hadden we gas flessen nodig voor het koken, dus daar was ik eigenlijk op aan het wachten zodat ik weer naar de boerderij kon vertrekken, maar de gas flessen zouden de volgende dag pas geleverd worden. Eenmaal de volgende dag wisten ze niet hoe laat de vrachtwagen met gas flessen zou komen en omdat er verder in het dorp niet zoveel te doen was en we nog wel genoeg gas hadden voor de komende dagen besloot ik alvast naar de boerderij te gaan. De bulldozer moest terug gebracht worden vanuit het veld zodat ik hem kon servicen en mee kon nemen naar de grenslijn om daar de bomen en struiken uit de weg te ruimen. Daarna konden we beginnen aan het hekkenwerk. Er lagen enorm veel keien op en in de grond wat het soms lastig maakte te ruimen. Na anderhalve dag op de bulldozer ging het mis. Een enorme rots kwam de grond uit en kwam vast te zitten onder de bulldozer. Je zou denken dat de bulldozer nergens door tegengehouden kunnen worden, maar niets is dus minder waar. Achteruit, vooruit, rechts, links, ik kon niks meer. De motorolie spoot er aan de onderkant uit dus we hadden op zn zachts gezegt een probleempje. Arnold gebeld (hij was op trip met de truck en we hebben een vaste telefoon voor spoedgevallen op de boerderij) en de situatie uitgelegd en hij klonk gelukkig relaxed. Vaak verteld hij zelfs vol trots aan andere mensen dat ik de bulldozer rijdt maar dat ik momenteel met dat ding naar de sterren kijk omdat er een rots onder vastzit. Omdat Janet, de vrouw die ook op de boerderij werkt, voor twee weekjes naar huis ging ben ik twee weken naar het dorp gegaan, omdat het zonder haar wel alleen en stil zou zijn op de boerderij. Gelukkig was het de afgelopen twee weken enorm druk met het vervoeren van schapen, koeien en katoen. 1 keer per jaar moeten er twee weken lang katoen balen worden vervoerd van het land naar de gin. Wanneer de katoenplanten volgroeid zijn worden de planten met een machine geplukt en wordt het katoen automatisch in balen gedrukt. Vroeger ging dit allemaal met de hand, maar tegenwoordig gaat dit allemaal via machines. Wanneer dit gedaan is kunnen de balen worden vervoerd naar de gin. Hier wordt het katoen helemaal schoongemaakt en worden de zaden eruit gehaald. De zaden worden gegeten door de dieren hier. Het katoen is dan zo wit als sneeuw en wordt weer doorverkocht aan andere landen waar bijvoorbeeld kleding van wordt gemaakt. Ik had nog nooit een katoenplantage gezien en het was zo indrukwekkend allemaal. Het was net alsof er allemaal sneeuw op de planten lag. Verder heb ik in deze twee weken veel van het land gezien. Er moest een lading schapen naar Swan Hill, zo'n 1100km hier vandaan, een andere lading moest weer naar Roma, zo'n 550km hier vandaan en morgen moet er een lading naar Junee, zo'n 900km hier vandaan. Ik vind het super leuk om mee te gaan en zo zie ik veel van het land waar ik normaal gesproken nooit zou komen. Tijdens een van de trips vroeg ik Arnold waarom hij voor dit vak had gekozen en of zijn ouders dit ook deden vroeger. Zijn ouders hadden dit absoluut niet gedaan en hij heeft er zelf voor gekozen omdat hij trucks en stock (schapen/koeien) gewoon heel leuk vind. Vroeger kwam er nooit zoveel van hem terecht omdat hij niet graag leerde dus met een studie maakte je hem niet blij. Zijn leraren vertelden hem dan ook altijd dat het een nietsnut was. Op een dag vertelde hij zijn vader dat hij graag zn vrachtwagen rijbewijs wilde halen om stock te kunnen vervoeren. Zijn vader zag dat totaal niet zitten en zei dat hij daar absoluut geen geld mee zou verdienen. Toch besloot hij te doen wat hij leuk vond en bewees hij zijn vader en leraren dat hij iets kon bereiken. Als je het maar echt wilt. En dat is in alles te zien. Mijn enthousiasme en interesse komt mede door zijn passie voor het werk.
2 juli ben ik in principe alweer klaar met mn farmwork, de tijd gaat zo ontzettend snel. Ik heb ondertussen ook Dutchies Travel ingeschakeld voor het boeken van de oostkust trip met mijn zusjes. Dat komt ook steeds dichterbij! Doordat ik het nu weer zo naar mn zin heb, en omdat ik gisteren het beste nieuws gekregen heb van het thuisfront (mama is helemaal kankervrij :D) begin ik toch ook langzaam weer te kijken naar andere landen die ik kan bezoeken. Wanneer ik weer thuis kom? Geen flauw idee dus. Ik leef van dag tot dag. Tot snel!

XOXO